Projekat pod nazivom „Okruženje po meri čoveka“ i predstavlja drugi deo prošlogodišnjeg projekta „Ponesi sebe na put“. Kao i prethodni i ovaj je podržan i finansiran od strane Pokrajinskog sekretarijata za arhitekturu, urbanizam i graditeljstvo. Prošle godine u postupku preregistracije Udruženje za pomoć mentalno nedovoljno razvijenim osobama „Biser“, opštine Srbobran je pored pružanja pomoći osobama sa teškoćama u mentalnom razvoju, svojom oblašću delovanja obuhvatilo sve osobe sa invaliditetom bez obzira na vrstu i uzrok nastanka. Samim tim porasla je potreba za daljim osvešćivanjem lokalne zajednice u pogledu na univerzalni dizajn i pristupačnost u najširem smislu reči.
Rezultat koji smo dobili prošlim projektom jeste uključivanje školske dece u rad Društva, povećan broj volontera, upoznavanje javnosti o potrebama izgradnje pristupnih rampi. Obuhvata predavanje u osnovnim i srednjoj školi na teritoriji opštine Srbobran, edukaciju članova udruženja o pravima na pristupačnost, građana opštine o univerzalnom dizajnu, javne tribine namenjene pre svega institucijama i biznis sektoru.
U nastavku izdvajamo malo informacija iz oblasti kojom se projekat bavi.
Pristupačnost/nepristupačnost podrazumeva kako arhitektonske prepreke tako i socijalne barijere, stavove.
Socijalne barijere (predrasude)
Osobe sa invaliditetom, bilo telesnim ili mentalnim u svom životu nailaze na različite prepreke od kojih su od velikog uticaja predrasude. One se mogu pronaći u bilo kojoj sferi života i njihovo dejstvo čini otežavajuću okolnost za samu osobu i njen dalji razvoj u pravcu samostalne i ravnopravne. Glavna „prepreka“ jesteoštećenje ili smetnja koje se prvo uoči a nažalost, kod mnogih poslednje dokle se i ide u upoznavanju. Obično ljudi kroz osobe sa invaliditetom gledaju sam invaliditet a ne osobu. Ne smemo zaboraviti na činjenicu da sa porastom godina života i sami postajemo deo grupacije osoba sa invaliditetom na čije potrebe moramo da odgovorimo.
Arhitektonske prepreke
(pristupačnost javnim institucijama, trotoarima, stambenim objektima,prodavnicama)
Lica koja nemaju nikakvo oštećenje niti smetnju u razvoju prilikom odlaska do određenog mesta ne nailaze na arhitektonske prepreke koje prate lica sa invaliditetom kroz čitav život. U zavisnosti od vrste invaliditeta (senzorni, telesni, mentalni) treba voditi računa o stvaranju okruženja pristupačnog za sve, što podrazumeva okruženje koje je bezbedno, funkcionalno, zdravo za sve korisnike društva. Dakle, okruženje za sve tj. univerzalni dizajn ne pretpostavlja samo pristupačnost okruženja za osobe sa invaliditetom već uključuje kako starija lica tako i majke sa decom u kolicima. Rampe pri ulazima u različite objekte koriste svima.